Nie da się ukryć, że początki miasta Lębork są powiązane nie tylko z dziejami Polski, ale również Niemiec. Wszystko zaczęło się w średniowieczu. Współczesne miasto było wtedy małą osadą, która nazywała się Lewino i należała do książąt Pomorza Gdańskiego. Pojęcie ziemi Lęborskiej, które nawiązuje do obecnie stosowanej nazwy, pochodzi z II połowy XIV wieku. Właśnie wtedy ogrody w Białogardzie i Salinie zostały zniszczone i utworzono z nich wójtostwo lęborskie. Jak to kiedyś bywało, wszystkie granice były ustalane wzdłuż rzek albo gór. W tym wypadku Łeba, dolina Piaśnicy, jezioro Żarnowieckie i wybrzeże Bałtyku wyznaczały granice wymienionego powyżej obszaru. Później aż do XX wieku ta powierzchnia nazywana była powiatem.
Praktycznie do połowy XIV wieku głównym ośrodkiem administracyjno-gospodarczym Ziemi Lęborskiej była Białogarda. Natomiast od roku 1308, kiedy Pomoże Gdańskie było pod panowaniem Krzyżaków, Zakon przeniósł ten ośrodek do Lęborka, gdzie znajdowali się jego członkowie. 
Jeden z kronikarzy – Restorf, napisał, że już w roku 1285 omawiana miejscowość miała prawa miejskie. Jednak nie można tego potwierdzić, ponieważ nie został zachowany żaden dokument z tego wydarzenia. Istnieje takie pismo z 1341 roku, które potwierdza nadanie Lęborkowi chełmińskich praw miejskich. Prawdopodobnie otrzymał je z rąk Dietricha Burgaffa von Altenburgha, który był Wielkim Mistrzem Zakonu Krzyżackiego. W sumie to nie ma co się dziwić, ponieważ było to pierwsze miejsce na Pomorzu Gdańskim, w którym umiejscowił się.
Ogólnie omawiane miasto było we władzach państwa krzyżackiego od 1310 do 1454 roku. Po wojnie trzynastoletniej król Kazimierz Jagiellończyk wcielił Lębork i całe Pomoże Gdańskie do Polski. Jednak w 1455 roku Rada Gdańska oddała miasto księciu pomorskiego, jednak na żądanie króla miał być oddany bez żadnych problemów. W roku 1490 roku tytułowe miasto stało się własnością księcia pomorskiego Bogusława X. Dopiero po śmierci Bogusława XIV zostało ponownie włączone do Polski. 
Jednak ten stan nie utrzymał się zbyt długo, ponieważ już po 20 latach na podstawie traktatów welawsko-bydgoskich został oddany Fryderykowi Wilhelmowi. Co oznaczało, że znowu na tym terenie panują Niemcy. W 1773 roku Lębork został wcielony do prowincji Pommern na pomorzu na mocy artykułu IV traktatu rozbiorowego i należał do niego aż do marca 1945. Trochę wcześniej zaczęła się ofensywa styczniowa, w wyniku które omawiana miejscowość powróciła do Polski, jednak pozostała w niej już na stałe. W 1975 roku została włączona do województwa słupskiego, natomiast w 1999 powróciła znowu pod opiekę miasta Gdańsk.
Obecnie Lębork posiada dewizę, która brzmi „Miasto z Europejską klasą”. Pewnie wiele osób jest ciekawych, skąd się to wzięło. Otóż właśnie tam znaczna cześć miasta wypowiedziała się za wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej. Omawiane miasto jest znane z przemysłu spożywczego, lekkiego a także elektromaszynowego, ale niedawno również powstało londowisko. Jak widać, historia tego miasta jest bardzo zawiła, ponieważ stale zmieniało swoich właścicieli. Jednak ostatnie został w naszym kraju, co z pewnością cieszy jego mieszkańców.
